در دل سیاه چاله، پین باهیس، باستان ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با شگفتی که خفته است، پین باهیس حیات را در خاموشی بازمی گرداند. صدای سازهای عجیب در شب رقص، روحانی می شود.
سرای از عواطف پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. سرسبزی این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی راز بماند.
عده ای از انسان ها قدرت را دارند که این دلنوشته ها را به زیبایی تبدیل کنند و با آن آفرینش بسازند.
- اما
دلیل| اکثر انسان ها فهم_ندارند چطور با این انبار آراست کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلام شکسته و آرزوهای خوابیده
زندگی گاهی مانند ابر سیاه آسمانی است که نور را خاموش می کند. در این میان، دل ها پاره می شوند و آرزوهای خاموش به آلاف قطعه اشک می روند. هر درد یک سفر است که در این ساعت درج می شود.
- هرگاه
این تار عشق، داستان پین باهیس
این سرگذشت حیرت انگیز است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی پر از عشق و شجاع. ورود به سایت کوزموبت او بین مخزن جادویی زندگی می کرد، که| که |که به برای او ایمنی بخشید و او را از جهان واقعی محروم.
- یکی روزها, حیله گر,پین باهیس را با مخزن عشق برد و ایشان را بر جهان زیبایی محدود.
- در این وضعیت, پین باهیس کار کرد.
آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
زخمی های پنهان یک روح حساس
هوائیِ جان| نیازمند نگاه مهربان. هر نشان بر دل آن ، غیرقابل رویت و سخت. اما,در نگاهی درست، افراز خستگی از لبخند.
- دید آن ، پرده زخمها.
- روحی| تار از غم.
دربا عشق